logo
Civic Amsterdam Wijkservicepunt Flevopoort Kramatplantsoen 101-h 1095 LB Amsterdam
Neem contact met ons op

Henna

Maak kennis met professionals, vrijwilligers en actieve bewoners in de wijk. Deze keer Henna, zorgmaatje.

“Ook al ben je ziek, dat betekent niet dat je niets kan betekenen voor anderen.”

Maak kennis met Henna, één van de actiefste vrijwilligers die de Indische Buurt rijk is. Ze zet zich in voor ouderen, kinderen en voor de maatschappij in het algemeen. Nadat ze in 2010 een beroerte kreeg, weigerde ze bij de pakken neer te zitten. Met vrijwilligerswerk kon ze iets betekenen voor een ander. Daarnaast kon ze door haar activiteiten als vrijwilliger ook haar eigen eenzaamheid verslaan.

Eenzaamheid

Henna heeft verschillende opleidingen gevolgd aan het mbo en daarna aan het hbo, waarna ze onder andere als huwelijksambtenaar, pedagogisch medewerkster en peuterleidster werkzaam is geweest. “Ik deed veel verschillende dingen en was constant in de weer. Ik vergat voor mezelf te zorgen.” Dat besefte ze toen ze in 2010 een beroerte kreeg. Door die beroerte heeft ze nu een hersenbeschadiging. Twee jaar lang streed ze voor haar leven. “Tijdens mijn ziekte kampte ik heel erg met eenzaamheid. Ik viel in een diep gat en raakte in gevecht met mezelf.” Het was zwaar, maar Henna koos uiteindelijk voor haar eigen welzijn en wist uit dat diepe dal van eenzaamheid te komen. En ondanks het feit dat ze lijdt aan een hersenbeschadiging, is ze vandaag de dag nog altijd de sterke vrouw die ze voor haar beroerte was.

Iets doen voor de maatschappij

“Ik was weliswaar afgekeurd voor werk, maar in de paar uurtjes per week die ik overhad, wilde ik toch iets doen voor de maatschappij.” Met die vastberadenheid ging ze op zoek naar geschikt vrijwilligerswerk. Ze besloot haar liefde voor koken te combineren met vrijwilligerswerk en startte een kookclub. “Ik genoot ontzettend van mijn kookclub, maar toch wilde ik meer.”

Civic Amsterdam

Tijdens haar zoektocht naar ander vrijwilligerswerk ontdekte ze dat er weinig activiteiten voor ouderen in de buurt werden gehouden. “Er waren voldoende activiteiten voor allochtonen en voor jongeren, maar voor ouderen was er nauwelijks iets te vinden. Terwijl zij juist degenen zijn die kampen met eenzaamheid en dus behoefte hebben aan activiteiten. Gelukkig kwam ik bij Civic Amsterdam terecht. Ik ontdekte dat buurtinitiatieven daar erg gesteund worden. Bij Civic leerde ik wat de mogelijkheden waren en kreeg ik de informatie die ik nodig had om te starten met mijn initiatief. Zodoende heb ik mijn eigen ouderenontmoetingsplek in de Flevopoort opgestart.”

Vaste groep

Inmiddels is de ‘Ouderenontmoetingsplek’, ook bekend als ‘Coffee Corner voor Senioren’, een waar fenomeen. Wekelijks komt een vaste groep van 28 ouderen bij elkaar om spelletjes te spelen en om te praten over zaken waar men tegenaan loopt. “Soms breng ik ouderen naar huis, of neem ik ze mee naar een buurtrestaurant. Ik weet als geen ander hoe het is om eenzaam te zijn, dus ik help hen graag.” Henna krijgt overigens hulp van vier andere vrijwilligsters, die meehelpen bij de coffee corner. Ook in Buurthuis Archipel probeert ze nu een coffee corner voor ouderen op te starten. Henna zet zich niet enkel in voor ouderen: ze organiseert ook verschillende activiteiten voor kinderen. Dit doet ze onder andere in buurthuis Archipel.  “Tegenwoordig zitten kinderen vaker achter de computer of zelfs achter een smartphone, dat vind ik jammer. Maar alle kinderen uit de buurt kennen me inmiddels en komen graag naar de Archipel. Als ik dan zie dat ze lekker aan het knutselen zijn, of met speelgoed spelen, maakt dat me erg blij.””

Schrijven als uitlaatklep

Naast haar vrijwilligerswerk schrijft Henna boeken. “Ik heb er al twee geschreven. Een van mijn boeken beschrijft de moeilijke jeugd van mijn moeder. Met dat boek heb ik veel taboes doorbroken in de familie. Door te praten over dingen bevrijd je jezelf.” Belangrijk vindt ze verder om een voorbeeld te zijn voor andere Surinamers en eigenlijk ook voor mensen in het algemeen: “Iemand moet een voorbeeld zijn om mensen te laten zien hoe dingen anders kunnen gaan. Door het te doen en erover te praten, trek je elkaar omhoog en leer je van elkaar.”

Een tweede leven

“Ook al ben je ziek, dat betekent niet dat je niets kan betekenen voor anderen. Als ik kijk naar waar ik nu ben en naar waar ik vroeger was, dan zie ik dit als mijn tweede leven. Ik besef dat het niet gemakkelijk was, maar ik heb al mijn kansen gegrepen en ik ben God eeuwig dankbaar voor wat ik voor mezelf heb kunnen doen en nog elke dag voor anderen mag doen.”

Februari 2017